Tijdens de Tweede Wereldoorlog kregen Amerikaanse officieren verschillende petten toegewezen, afhankelijk van hun locatie en taken. Terwijl de Officers Service peaked cap de standaard uitrusting was voor Amerikaanse officieren, kregen degenen die naar Engeland werden gestuurd in plaats daarvan de Overseas Garrison cap. Deze zijmuts is gemaakt in de donkere kleur OD 51 en was voorzien van een gouden en zwarte hoedenvlecht.

De garnizoenspet was een populaire keuze onder officieren omdat hij zowel stijlvol als functioneel was. Hij bood bescherming tegen de elementen en maakte tegelijkertijd gemakkelijk bewegen en flexibiliteit mogelijk. Bovendien voegde de zwart-gouden hoedvlecht een vleugje elegantie toe aan de pet, waardoor de officiersstatus van de drager duidelijk werd.
Een van de belangrijkste kenmerken van de garnizoenspet was de metalen officiersrang aan de linkerkant. Hierdoor kon de rang van de drager gemakkelijk worden herkend en werd het voor de omgeving duidelijk wie de leiding had. Hoewel het ranginsigne niet bij de pet hoorde, was het een essentieel onderdeel van het officiersuniform en werd het gedragen door luitenants tot kolonels.

Tweede Wereldoorlog. De pet was zowel stijlvol als functioneel en zorgde er ook voor dat de rang van de drager gemakkelijk te herkennen was. Of ze nu gedragen werden door luitenants of kolonels, de garnizoenspet was een vitaal onderdeel van het officiersuniform en hielp hen zich te onderscheiden van de soldaten in dienst.