De Wireless Set 38 (Airborne) was een variant van de oorspronkelijke Wireless Set No. 38 die speciaal was ontworpen voor gebruik door de British Airborne Forces tijdens de Tweede Wereldoorlog. De set was bedoeld om te functioneren in de relatief beperkte en uitdagende omstandigheden van luchtaanvallen, luchtlandingen en andere luchtoperaties.

Belangrijkste kenmerken van de Wireless Set 38 (Airborne):

1. Draagbaarheid: De Airborne-versie was speciaal ontworpen om compact en lichtgewicht te zijn. Dit was essentieel voor parachutisten, die beperkte ruimte hadden in hun parachutepakketten.

2. Gebruik: Zoals de originele versie, werd deze set gebruikt voor zowel zenden als ontvangen van berichten. Het was een cruciaal communicatiemiddel voor luchtlandingstroepen die geïsoleerd of verspreid over grote gebieden waren.

3. Frequentiebereik: Het gebruikte hetzelfde frequentiebereik als de standaard Wireless Set 38, dat geschikt was voor communicatie over korte tot middellange afstanden.

4. Stroomvoorziening: De set werd ook aangedreven door batterijen, wat belangrijk was voor de zelfvoorzienendheid van de luchtlandingstroepen.

5. Stevigheid: Aangezien het bedoeld was voor de ruwe omstandigheden van een luchtlandingsoperatie, was het ontwerp robuuster en beter bestand tegen de schokken en trillingen van een parachutesprong.

Instructiekaart voor de Wireless Set 38 (Airborne):

De instructiekaart voor de Airborne-versie van de Wireless Set 38 bevatte veel van dezelfde basisinformatie als de reguliere versie, maar met enkele aanvullende aandachtspunten, zoals:

• Opzetten na parachutesprong: De instructiekaart gaf gedetailleerde aanwijzingen over hoe de set correct te installeren en in te stellen nadat deze was geland, vaak onder ongunstige omstandigheden.

• Instellingen voor gebruik in moeilijk bereikbare gebieden: Specifieke frequenties die gebruikt moesten worden in verschillende operaties werden aangegeven, afhankelijk van de missie en het verwachte bereik.

• Opladen van batterijen: In de instructie werd ook vermeld hoe de batterijen optimaal te gebruiken en eventueel te vervangen waren, aangezien de tijdsduur van de batterijen tijdens veldomstandigheden belangrijk was.

• Navigatie en communicatie: Aangezien de luchtlandingstroepen vaak geïsoleerd waren na een sprong, bevatte de kaart instructies voor effectieve communicatie en hoe de set correct af te stemmen voor zowel lokale als bredere communicatiekanalen.

• Bruikbaarheid in extreme omstandigheden: Aandacht werd besteed aan het onderhouden van de set, zelfs als deze modderig of nat was, en hoe deze te beschermen tegen slecht weer.

Net als de originele set, zijn originele exemplaren van de Wireless Set 38 (Airborne) instructiekaarten zeer gewild onder verzamelaars van militaire artefacten uit de Tweede Wereldoorlog.